Twórczy sposób wyrażania siebie

Twórczość kojarzy nam się z działalnością pisarza, artysty malującego obraz, aktora występującego w teatrze, choreografa baletu ,rzeźbiarza, reżysera filmowego lub pozostałych twórców kultury. A przecież każdy z nas może być twórcą i tworzyć w każdej godzinie swojego życia, wystarczy tylko inaczej niż zwykle spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość, w nowatorski sposób podejść do pojawiającego się problemu. Wyjść poza ramy schematów, zerwać ze stereotypami by uwolnić swe myśli i rozwinąć skrzydła wyobraźni i zmierzyć się z największą z przeszkód czyli codziennym życiem.

                Dla osób niesłyszących barierą, z którą muszą się zmagać co dnia jest język – sposób komunikowani a co za tym idzie, sposób poznania siebie, otaczającego świata i innych ludzi, wyrażania tego kim są, kim chcieli by być. Jednym słowem ,tego bagażu doświadczeń, wrażeń i emocji, którego dostarcza nam każda minuta naszej egzystencji.

Dlatego jako młoda arteterapeutka zaczęłam zastanawiać się, w jakim stopniu w wychowaniu dzieci niesłyszących wykorzystywana jest sztuka i twórcze myślenie jako środki komunikowania się i forma wyrazu.

W wyniku tych rozważań w 2002r., powstał mój autorski projekt edukacyjny „JA TAKI JESTEM czyli jak w twórczy sposób wyrazić siebie”. Projekt był dedykowany dzieciom słyszącym i niesłyszącym, którego celem było uaktywnić u dzieci twórczy sposób myślenia.

Motywem przewodnim scenariusza było „JA” czyli coś, co jest bliskie dziecku .Dlatego scenariusz już w samym założeniu zawierał ów egocentryzm myślowy a przez odpowiednio ukierunkowane działania umożliwiał uczestnikom zajęć wyjście poza obręb „JA” i zobrazowanie siebie czyli stworzenie obrazu owego JA”.

Choć sam proces tworzenia przebiegał nieco inaczej u dzieci słyszących niż u dzieci głuchych to w obu grupach na twarzach dzieci malował się uśmiech i zadowolenie ze stworzenia własnego dzieła. Twórcza praca była dla nich dobrą zabawą, która dawała im wiele satysfakcji. Dzieci były wyraźnie dumne z wyników swojej pracy.

W obu grupach można było zaobserwować: twórczych liderów, przeciętnych uczniów i dzieci z trudnościami w twórczym sposobie myślenia co pozwala na sformułowanie wniosku, iż wszelkie trudności z wyjściem poza obręb myślenia egocentrycznego wynikają w znacznym stopniu z indywidualnych predyspozycji dziecka nie zaś tylko głuchoty.

Dlatego pokusiłaby się o stwierdzenie, że systematyczna praca sposobem twórczego rozwiązywania problemów i zadań pozwoliłaby dzieciom z wadami słuchu jak i słyszącym lepiej się rozwijać i funkcjonować później w społeczeństwie. Jednocześnie pozwoliłaby na wyrównanie szans edukacyjnych dzieci z wadami słuchu.

Najważniejszą zaletą stosowanej przeze mnie metody twórczych scenariuszy jest możliwość użycia jej jako kanału wzajemnego porozumiewania się,  wzbogacania wiedzy nauczyciela o wychowanku, samych wychowanków o sobie, a także stworzenie możliwości do samorealizacji i rozwoju osobowości dzieci zarówno słyszących jak i z wadami słuchu.